Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

ΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ


Πολλοί σε αυτή την χώρα αναρωτιούνται γιατί δεν εξεγείρεται ο ελληνάρας. Μα πως είναι δυνατόν να εξεγερθεί ένας λαός που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το βόλεμα, και ο καναπές του? Πως είναι δυνατόν να επαναστατήσει όταν το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αρπάξει, να κλέψει, και να διοριστεί στο δημόσιο. Πως θα επαναστατήσει κάποιος που έχει μάθει να ζει εις βάρος των άλλων, και να μην σέβεται τίποτα? Πως θα επαναστατήσει κάποιος που το όνειρο του είναι να πάρει jeep, και το άλλο του όνειρο είναι να μην πάρει καλύτερο jeep ο απέναντι γιατί θα σκάσει από το κακό του. Απλά δεν θα επαναστατήσει ποτέ, απλά θα κάθετε και θα τον πηδάνε, έτσι έχει μάθει να τα θέλει όλα έτοιμα. Τώρα όμως που θα αναγκαστεί να ξεμάθει θέλει η δεν θέλει, γιατί με την πτώχεια που έρχεται θα καταλάβει πόσο μαλάκας είναι.

Τώρα εμείς οι απανταχού Ελληνάρες, οι παντογνώστες όλων των θεμάτων, οι καλύτεροι όλου του κόσμου, αυτοί που όταν μιλούσαν για δημοκρατία οι βοριοευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια, οι Ελληνάρες λοιπόν θα καταλάβουμε ότι είμαστε ένας κωλολάος που δε μπορεί να δει πιο πέρα από τη μύτη του, ένας λαός που ντροπιάζει τη λέξη Έλληνας. Ένας λαός χωρίς όνειρα, με προκαταλήψεις, με ξενοφοβία και αδιαφορία για εξέλιξη. Θα καταλάβουμε ότι είμαστε ένας λαός που όταν ο γείτονας του καταστρέφεται αυτός χαίρεται, ένας λαός που ακόμα και τώρα το μόνο που τον απασχολεί είναι το διεφθαρμένο ποδόσφαιρο, ένας λαός που ακόμα περιμένει τον Καραμανλή, ακόμα πιστεύει στις μαλακίες όλων των κομμάτων. θα καταλάβουμε ότι είμαστε ένας λαός που ήθελε να ζει σε ένα ψέμα, μόνο που τα ψέματα κάποτε τελειώνουν. Και μάλιστα εάν δεν φοράς locust η δεν έχεις Mercedes δεν μετράς καθόλου, και φυσικά όλα αυτά με δανεικά, τώρα βέβαια που θα πτωχεύσουμε πλήρως, και δεν θα έχουμε καν φαγητό να δούμε τι θα κάνουν. Και φυσικά ψηφίζουμε όποιον μας υπόσχεται περισσότερα, όποιος μας διορίσει στο δημόσιο, και όποιος κάνει περισσότερες κομπίνες. Δυστυχώς αλλά σε αυτό το σημείο έφτασαν οι σημερινοί νεοέλληνες, βασικά εγώ πιστεύω ότι το σύστημα τους έκανε έτσι, και έχουμε διαβρωθεί πάρα πολύ. Ο μεγάλος συγγραφέας Νίκος δήμου έγραψε το φοβερό ο σωστός Έλληνας σήμερα είναι ο ανθέλληνας, και το θεωρώ απόλυτα σωστό.

Δυστυχώς αλλά ζούμε μέρες που είχε προβλέψει ο Orwell στο βιβλίο του 1984. Η κριτική σκέψη απαγορεύτηκε, αντίδραση δεν υπάρχει, η δημοκρατία γαμήθηκε, τα δικαιώματα μας ξεφτιλίστηκαν, και το μόνο που κάνουμε είναι να πληρώνουμε φόρους, και να περιμένουμε την πλήρη φτώχεια μας. Η κυβέρνηση είναι πλήρως φασιστική, και αυταρχική, δεν υπολογίζει καθόλου τον λαό, και κάνει ότι γουστάρει, και μάλιστα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζών, και των επιχειρηματιών. Εάν δεν φύγει αυτή η χούντα θα ζήσουμε τραγικές μέρες, αλλά να μου πείτε πως θα φύγει αφού ο λαός έχει μάθει στον καναπέ, και στο βόλεμα.

Εγώ δεν ήθελα να γεννηθώ η καριόλα η μάνα μου με γέννησε, και χωρίς να με ρωτήσει, και έκανα την μαλακία να μείνω σε αυτή την γαμημένη χώρα. Την χώρα του τίποτα, του μηδέν, της αραχτής, της κλοπής, του βολέματος, του καραπουτσαριού, στην χώρα που εάν δεν πληρώνεις φόρους είσαι μάγκας, στην χώρα που εάν κλέβεις είσαι σωστός. Αυτή είναι η αλήθεια βόδια είτε σας αρέσει είτε όχι. αυτό που με ευχαριστεί είναι ότι έρχεται η πλήρης πτώχευση, τι θα κάνετε τότε που δεν θα έχετε καν να φάτε? Τότε θα αντιδράσετε? Τότε θα σηκωθείτε από τον καναπέ σας? Τότε θα είναι πολύ αργά. Ξέρω ότι δεν έχετε συνειδητοποιήσει τι θα συμβεί στην χώρα μας, όταν συμβεί όμως θα τρέχετε και δεν θα φτάνετε. Θεωρώ σίγουρο ότι μέχρι τέλος του 2011 θα κάνουμε πλήρη πτώχευση, τότε θα καταλάβετε τι θα πει πείνα, δεν σας λυπάμαι γιατί θα πάθετε αυτό που σας αξίζει. Ότι και να γράψω όσο και να σας βρίσω θεωρώ δεδομένο ότι δεν θα σηκωθείτε από τους καναπέδες σας, αφήστε τον Γιωργάκη να σας πηδάει χωρίς σάλιο. Δείτε και αυτό το φοβερό βίντεο από το κίνημα δεν πληρώνω, βέβαια και να το δείτε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, δεν πρόκειται να βγείτε στους δρόμους για να διώξουμε αυτή την απόλυτη χούντα, γι’ αυτό λοιπόν το μόνο που σας εύχομαι, είναι καλή δύναμη στην φτώχεια μας, και να ξέρετε ότι δεν σας λυπάμαι για αυτό που θα ζήσετε.