Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΟΙ ΦΙΛΟΙ

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ο φίλος τον φίλο στον κίνδυνο γνωρίζει . ο πραγματικός φίλος στις δύσκολες στιγμές φαίνεται όταν τον έχεις ανάγκη και όχι στα εύκολα , όταν είσαι στα πάνω σου . όλοι οι δήθεν φίλοι μου με έχουν πουλήσει για ένα τάλιρο δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν φίλο μου που κάναμε παρέα 20 χρόνια και είμαστε κολλητοί παντρεύτηκε κάποτε μια Ελληνίδα με λεφτά και από τότε δεν τον είδα ξανά μονό μια φορά με πήρε τηλέφωνο για να τον βοηθήσω να αγοράσει ένα αυτοκίνητο . πριν πολλά χρόνια είχα μια βιοτεχνία με δερμάτινα είδη και έβγαζα πολλά λεφτά , με έπαιρναν τηλέφωνο συχνά οι δήθεν φίλοι και μου έλεγαν να πάμε σε διάφορα club τα βράδια αλλά δεν είχαν λεφτά και φυσικά τους κέρναγα . όμως κάποτε η βιοτεχνία δεν πήγε καλά και την έκλεισα , ρώτησα όλους τους φίλους μου εάν υπάρχει κάποια δουλειά για εμένα όλοι μου είπαν δεν ξέρουν κάτι και φυσικά δεν με έπαιρναν τηλέφωνο για να βγούμε έξω τα βράδια δηλαδή με είχαν φίλο για συμφέρον . αυτό που με ενοχλεί πολύ στους νεοέλληνες είναι ότι αλλά σου λένε μπροστά στο πρόσωπο σου και αλλά λένε από πίσω δηλαδή δεν είναι ειλικρινείς κάνουν τον καλό και από μέσα τους σε μισούν και σε βρίζουν , να μου πείτε ότι τα αδέλφια δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους πόσο λοιπόν οι φίλοι . σήμερα δεν έχω ούτε έναν πραγματικό φίλο έχω μονό γνωστούς που μιλάνε καμιά φορά στο τηλέφωνο . ένα μεγάλο πρόβλημα για εμένα είναι ο διαφορετικός τρόπος σκέψης από τους άλλους (χωρίς φυσικά να λέω ότι σκέπτομαι σωστά και οι άλλοι λάθος) απλά έχω διαφορετικές αντιλήψεις και πολλοί νεοέλληνες δεν με δέχονται και μου λένε είσαι 52 ετών πως σκέπτεσαι έτσι ακόμη . εγώ φυσικά είμαι αυτό που είμαι και όχι αυτό που θέλουνε να είμαι και δέχομαι όλους όπως είναι . σε καλούπια δεν θα μπω ποτέ . στην γειτονιά μου δεν μιλάω σε κανένα και αυτό που παρατηρώ και με ενοχλεί είναι ότι ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου , στους μόνους που μιλάω είναι οι Αλβανοί και οι Ρώσοι τις γειτονιάς μου και με αγαπάνε όλοι γιατί τους αγκαλιάζω και τους κάνω παρέα , φυσικά οι νεοέλληνες δεν τους μιλάει κανείς γιατί είναι όλοι ρατσιστές . από παιδί μου άρεσε η διαφορετικότητα και συμπαθούσα τις πουτάνες τους αναρχικούς τους χούλιγκαν τους ροκάδες τα gay τις Λεσβίες τους μαύρους τους περιθωριακούς τους εργάτες και όλους τους ανθρώπους που είναι ενάντια στο σύστημα και την συντηρητική ελληνική κοινωνία . οποίος μου αποδείξει ότι κάποιος φίλος του έγινε πραγματική θυσία για αυτόν κατ’ επανάληψη θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω

4 σχόλια:

  1. Καταπιάνεσαι με περισσότερα απο ένα θέματα εδώ.
    Για την αληθινή φιλία περίπου την ίδια άποψη έχω κι εγώ, μόνο που παραμένω αισιόδοξη και πιστεύω στις εξαιρέσεις.
    Τώρα το ότι τοποθετείς τις λυκοφιλίες ως γνώρισμα του νεοέλληνα, δεν το καταλαβαίνω. Πάντα και παντού υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι ψεύτικες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Οι σχέσεις που χτίζονται πάνω στο συμφέρον και στο κέρδος.
    Οσον αφορά τους διαφορετικούς, πιστεύω δεν είναι διαφορετικοί με τον τρόπο που η κοινωνία τους έχει χαρακτηρίσει έτσι. Είναι κανονικοί άνθρωποι που δεν εντάσσονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο σύστημα. Προσωπικά δεν τους ξεχωρίζω με κανέναν τρόπο απ' τους υπόλοιπους.
    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαβάζω τις αναρτήσεις σου προς τα πίσω εδώ και λίγη ώρα κι έχω μια απορία. Αν θέλεις, μου τη λύνεις. Γιατί γράφεις σε αυτό το μπλογκ; Για ποιο λόγο; Είναι σαν ημερολόγιο για σένα, δηλαδή καταγράφεις ας πούμε τις απόψεις και τα συναισθήματά σου; Ή προσπαθείς να μας πεις κάτι; Θέλεις να μάθουμε κι εμείς κάτι από τις εμπειρίες σου; Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη τι ισχύει. Ό,τι και να 'ναι, καλώς είναι βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή κοκκινοσκουφίτσα γράφω σε αυτό το blog τις απόψεις μου για την αηδία που έχω για τους νεοέλληνες για την πλήρη καφρίλα που ζει αυτή η τριτοκοσμική χώρα και την πραγματική ξεφτίλα τις ελληνικής πραγματικότητας και βεβαία δεν ελπίζω να βελτιωθεί τίποτα αλλά θα πηγαίνουμε συνεχεία πίσω δεν ξερώ εάν εσύ ελπίζεις για την χωρά θα ήθελα πάντως να μου πεις την γνώμη σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kι αξίζει λοιπόν να σπαταλάς χρόνο κι ενέργεια για να γράφεις για κάτι που δεν έχει μέλλον ή μάλλον θα πηγαίνει όπως λες συνέχεια πίσω; Μήπως κατά βάθος κι εσύ ελπίζεις ότι κάτι μπορεί να αλλάξει; Και δεν μιλάω για πολιτική και πολιτικούς κι άλλα τέτοια ωραία, μιλάω για σένα, για μένα, για τους ανθρώπους γύρω μας. Άμα καλυτερεύουν οι μονάδες, καλυτερεύουν και τα σύνολα, αυτή είναι η γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή