Πριν από 20 ημέρες έβλεπα στην τηλεόραση μια συνέντευξη του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά και τον ρώτησαν πως βλέπει τους σημερινούς νέους και απάντησε ότι πρέπει να είναι κάθε μέρα στους δρόμους γιατί δεν έχουν μέλλον και πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους . φυσικά είχε απόλυτο δίκιο και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν διαμαρτύρονται οι νέοι καθόλου και τα καταπίνουν όλα σαν πρόβατα . οι σημερινοί νέοι παίρνουν πτυχία και δεν βρίσκουν πουθενά δουλειά και εάν βρουν παίρνουν 700 εύρο ενώ για να ζήσεις λίγο ανθρώπινα χρειάζεσαι 1500 περίπου και φυσικά δουλεύουν 12 ώρες σαν δούλοι και εάν διαμαρτυρηθούν τους απολύουν . αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι δεν διαμαρτύρονται και δέχονται ότι και να τους κάνουν , και βολεύονται να μένουν με τους γονείς τους έτσι βέβαια δεν θα είναι ποτέ ελεύθεροι . το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ξέρουν ότι δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν φαλιρίσει δεν θα έχουν ποτέ αξιοπρεπή μισθό δεν θα έχουν ποτέ καλή ιατρική περίθαλψη και γενικά βλέπουν ότι δεν έχουν μέλλον , και για όλα αυτά δεν διαμαρτύρεται κανείς . οι πολιτικοί τους κοροϊδεύουν έχουν φάει όλα τα λεφτά και αυτοί τους ψηφίζουν , δεν μπορώ να καταλάβω πως ψηφίζεται κάποιον που έχει πάει την χώρα 200 χρόνια πίσω και δεν πρόκειται να ξεχρεώσει ποτέ , και θα βάζει νέους φόρους για να πληρώσετε εσείς αυτά που κλέψαμε . ποτέ δεν έχουν ξεφτιλιστεί οι εργαζόμενοι τόσο πολύ όσο σήμερα ποτέ δεν είχαν καταπατηθεί τα δικαιώματα τους όσο σήμερα , ούτε επί χούντας δεν γίνονταν αυτά που γίνονται σήμερα , όσο αφορά τα κομματόσκυλα τις γσεε αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να γίνουν βουλευτές και να προσέχουν το συμφέρον των καταραμένων δημοσίων υπαλλήλων . για αυτό λοιπόν βγείτε όλοι στους δρόμους και διαμετρηθείτε και διεκδικήστε τα δικαιώματα σας στην ζωή , δεν λέω να σπάσετε μαγαζιά και να κάνετε βιαιοπραγίες (αυτοί που τα κάνουν δεν είναι αναρχικοί είναι ηλίθιοι) απλά να κάνετε κάθε κυβέρνηση να καταλάβει ότι είσθε και εσείς εδώ και θέλετε να ζήσετε και όχι να φυτοζωείτε και να ξέρετε ότι όσο δεν αντιδράτε αυτοί θα σας πηδάνε περισσότερο . αυτό που ζείτε δεν είναι ζωή είναι επιβίωση , επιβίωση είναι να περιμένεις την στιγμή του θανάτου σου . για αυτό λοιπόν διεκδικήστε το δικαίωμα στην ζωή , την ελευθερία και όλα αυτά σας στερούν . εάν γνωρίζατε τι δύναμη έχουμε εμείς οι εργαζόμενοι θα είχαμε ρίξει την κάθε κυβέρνηση σε ένα μήνα αλλά χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι , σωστή παιδεία και να ξυπνήσουν οι μάζες αλλά αυτά δεν θα γίνουν ποτέ γιατί επικρατεί ο φόβος η άγνοια η αποβλάκωση και ο φασισμός . όσο υπάρχει αδικία υπάρχει και αντίδραση , εσείς γύρω σας βλέπετε μόνο αδικία και δεν αντιδράτε καθόλου καταλαβαίνεται λοιπόν τι είσθε . σας αφιερώνω και ένα τραγούδι και θα ήθελα σας παρακαλώ να το ακούσετε και να μελετήσετε τους στίχους για να δείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι δούλοι όπως είσθε εσείς
Ωδή στην ανασφάλεια
Πριν από 12 ώρες
.jpg)
Απευθύνεσαι σε μια ανίδεη και απληροφόρητη γενιά.Αποβλακωμένη και αδιάφορη.Και σίγουρα διχασμένη.Εγώ πιστεύω πως οι περισσότεροι νέοι δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της πολιτικής,ούτε θέλησαν μια δικαιότερη κοινωνία,απλώς μια καλή δουλειά για τους ίδιους.Είναι τραγικό κοίτα μέχρι και στις απεργίες γίνεται το ίδιο.Διαδηλώνει μόνο ο αδικημένος χωρίς να έχει τη κοινωνία στο πλευρό του.Βέβαια κάπου εδώ θα έπρεπε να αναφέρουμε το επίτευγμα της τηλεόρασης.Αμαβρώνει τόσο πολύ τις απεργίες και τις διαδηλώσεις,δείχνει μόνο τις καταστροφές και αγνοεί τις ειρηνικές διαμαρτυρίες.Είμαι πρώτη λυκείου και μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει ούτε μια φορά σε βιβλίο του σχολείου την πρόταση διεκδικήστε τα δικαιώματά σας.Δεν βρήκα τα δικαιώματά μου σε κανένα σχολικό βιβλίο.Το μόνο που διάβαζα συνέχεια ήταν το ελληνικό δημοκρατικό πολίτευμα.Όπως βλέπεις δεν έχει αλλάξει τίποτα στην παιδεία απ΄την εποχή σου μέχρι την εποχή μου.Στις οικογένειες επικρατεί η ιδέα του μέσου και του διορισμού στο δημόσιο.Τα πτυχία έχουν καταντήσει βιτρίνες.Παρ'όλα αυτά κάνεις πολύ καλά που προτρέπεις τον κόσμο να διεκδικήσει.Νομίζω πως αυτό που πρέπει προτίστως να εξαλειφθεί τελείως είναι η ατομικότητα.Το σύστημα της βαθμολογίας,των επαίνων κλπ διδάσκει τον ανταγωνισμό.Όταν φτάνεις στο σημείο να καταρτιστείς επαγγελματικά βλέπεις το συμμαθητή σου σαν αντίπαλό σου.Είναι πολλοί οι παράγοντες που μας οδηγούν ή μάλλον καλύτερα που μας κρατούν στην αδράνεια.Αν ο νέος δεν διδαχτεί από σπίτι και σχολείο την έννοια της ενότητας και του συναγωνισμού,αν δεν μάθει αυτή τη μοναδική αλήθεια που μπορεί να μας οδηγήσει σε ευημερία,τότε δεν θα αντιδράσει.Έπειτα παίζει ρόλο και ο φόβος.Παίζει ρόλο και η θρησκευτική ταπεινοφροσύνη που αντιστοιχεί με αδρανοποίηση.Είναι τόσες πολλές οι αιτίες που γράφεις και βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφή