Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

Όλοι οι άνθρωποι έχουν όνειρο να κάνουν παιδιά, να τα μεγαλώσουν, να τα σπουδάσουν, και να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία. Φυσικά δεν ρωτάνε εάν θέλουν να τα γεννήσουν, να τα σπουδάσουν, και εάν θέλουν να τα μάθουν αυτά που τα μαθαίνουν. Τους μαθαίνουν την θρησκεία του χριστιανισμού λέγοντας τους ότι αυτή είναι η σωστή θρησκεία, και ότι όλες οι άλλες είναι λάθος. Δηλαδή οι γονείς προγραμματίζουν τα παιδιά να γίνουν δήθεν καλοί στην κοινωνία, καλά ρομποτάκια, χωρίς κριτική σκέψη, και δούλοι του συστήματος. Και αυτή η κατάρα συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Δηλαδή απλά παράγουν, καταναλώνουν, και διονίζουν το είδος. Και είναι δούλοι μια ζωή του συστήματος στο κράτος και την άρχουσα τάξη. Φυσικά υπάρχουν και αρκετοί άνθρωποι που δεν δέχονται όλα αυτά, θέλουν να είναι ελεύθεροι, ανεξάρτητοι, και όχι δούλοι του συστήματος. Το τίμημα αυτό της ελευθερίας είναι πολύ σκληρό, γιατί το ίδιο το σύστημα σε βγάζει απ’ έξω, και ζεις μια ζωή στην μοναξιά και το απόλυτο περιθώριο. Όπως έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου η διαφορετικότητα στην Ελλάδα είναι μη αποδεκτή. Πολλοί μάλιστα άνθρωποι που ήθελαν να είναι ελεύθεροι αυτοκτόνησαν για να μην είναι δούλοι του συστήματος, αυτοί βέβαια είχαν πολλά παπάρια, ένας από αυτούς ήταν και ο μεγάλος Νικόλας άσημος. Η ίδια η κοινωνία δεν σε δέχεται και οι άνθρωποι σε κοιτάνε σαν να έχεις κάποιο πρόβλημα, βέβαια δεν καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι έχουν πρόβλημα και όχι αυτοί που δεν δέχονται το σύστημα. Πιστεύω ότι όποιος δέχεται αυτό το φασιστικό σύστημα που ζούμε σήμερα έχει μεγάλο πρόβλημα και είναι πολύ ηλίθιος. Και όποιος λέει ότι είναι καλά η περνά καλά, έχει πλήρη άγνοια. Όπως έλεγε και ο μεγάλος συγγραφέας George Orwell στο προφητικό βιβλίο του 1984 η άγνοια είναι δύναμη. Και εγώ φυσικά σαν γνήσιος περιθωριακός που είμαι ζω μια ζωή στο περιθώριο και την μοναξιά. Όλοι οι γείτονες μου με κοιτάνε παράξενα γιατί δεν τους μιλάω, για το ντύσιμο μου, την μουσική που ακούω, και γενικά την συμπεριφορά μου. Ειδικά της ημέρες των Χριστουγέννων που όλοι είναι ευτυχισμένοι γιατί έτσι πρέπει, και έτσι τους έμαθαν σαν καλά ρομποτάκια που είναι, έχω φοβερή κατάθλιψη και πόνο στην ψυχή μου. Όσο αφορά το Πάσχα είναι οι χειρότερες ημέρες της ζωής μου. Όλοι φεύγουν πάνε στα χωριά τους για να ψήσουν τα αρνιά τους, γιατί έτσι πρέπει. Πολλές φορές το Πάσχα κάνω και πέντε ημέρες να μιλήσω με κάποιον άνθρωπο, για να καταλάβετε τι γίνεται το Πάσχα δεν βρίσκω ούτε ένα εστιατόριο η σουβλατζίδικο να φάω κάτι, όλα είναι κλειστά. Εγώ δεν φεύγω ποτέ Πάσχα ούτε έχω ψήσει ποτέ αρνί και δεν θέλω να τρώω τα ζώα, γιατί τα ζώα είναι φίλοι μου και τα μόνα πλάσματα που μου δίνουν αγάπη. Αυτό που με στεναχωρεί πολύ είναι ότι οι νέοι δεν αντιδρούν σε τίποτα ότι και να τους κάνουν. Υπήρξε βεβαία ένα σατανικό σχέδιο του Λαλιώτη και του Κωστόπουλου, με τα περιοδικά κλικ και νίτρο, κατευθύνοντας τους νέους εκεί που ήθελαν και όχι στην πραγματική ζωή και την γνώση. Διαβάζοντας οι νέοι αυτά τα περιοδικά τους έλεγαν πώς να είναι high, πώς να είναι δήθεν, πώς να βγάζουν φράγκα, πώς να βγάζουν ωραίες γκόμενες, πώς να κλέβουν, και πώς να αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα, και όλα αυτά είναι η ζωή. Έτσι δυστυχώς οι νέοι έχασαν το πραγματικό νόημα της ζωής, και στράφηκαν σε όλες αυτές της μαλακίες. Και της ελληνίδες της έμαθαν ότι ο μοναδικός λόγος που πρέπει να πηγαίνουν με τους άντρες είναι τα λεφτά και το συμφέρον. Βέβαια όλα αυτά έχουν αποκλειστικό σκοπό να αποβλακώσουν τους νέους, και να τους κάνουν να μην σκέπτονται, και δυστυχώς τα κατάφεραν πολύ καλά. Έτσι κατάφεραν να τους χρεώσουν στις τράπεζες με τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες πολλά λεφτά, και όποιος χρεωστάει στις τράπεζες δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. Υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που έχουν ξεφύγει από όλα αυτά, όπως ο Charles bukowski ο William burroughs αλλά και πολλοί άλλοι ελεύθεροι άνθρωποι που δεν δέχτηκαν το σύστημα και ζούσαν μια άλλη περιθωριακή ζωή. Δεν προτείνω στους νέους να ζήσουν μια περιθωριακή ζωή, αλλά τουλάχιστον να μην είναι δούλοι και σκλάβοι του συστήματος όπως είναι τώρα. Το φασιστικό σύστημα που ζούμε το θεωρώ φάντασμα της δημοκρατίας, αποφασίζει και διατάζει πως ακριβώς θα ζούμε και τι θα κάνουμε χωρίς φυσικά να μας ρωτήσει, και όλοι ακλουθούμε σαν καλά πρόβατα που είμαστε. Από μικρό παιδί μου άρεσαν οι διαφορετικοί άνθρωποι, για αυτό και συμπαθούσα τις πουτάνες, τα gay, τις λεσβίες, τους ροκάδες, τους χεβημεταλάδες, τους αναρχικούς, τους εργάτες, και γενικά συμπαθώ όσους είναι ενάντια στο σύστημα. Και μισούσα το κράτος, και κάθε είδους εξουσίας, τους καταραμένους δημοσίους υπαλλήλους, τους στρατιωτικούς, τους μπάτσους, τον στρατό, και ότι έχει σχέση με αυτήν την φασιστική εξουσία. Σε αυτή την καταραμένη ζωή που ζούμε είμαστε όλοι δούλοι των τραπεζών, του συστήματος, και της κάθε φασιστικής εξουσίας. Δεν με πειράζει που ζω μια ζωή στο περιθώριο και στην μοναξιά ούτε ο θάνατος και ότι θα πεθάνω, αλλά αυτό που με πληγώνει φοβερά την καρδία μου και την ψυχή μου είναι ότι δεν βρήκα ποτέ αληθινή αγάπη, αληθινή φιλία, και ολοκληρωμένη γνώση, δηλαδή είναι σαν να μην έζησα ποτέ.

2 σχόλια:

  1. "γιατί τα ζώα είναι φίλοι μου και τα μόνα πλάσματα που μου δίνουν αγάπη"

    Άρα κάπου έχεις βρει την αγάπη.

    Συμφωνώ σε όλα όσα λες, απλά θεωρώ ότι η φιλία είναι και θέμα τύχης ή ατυχίας, όπως θες πέστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπερα Βill

    Δεν πιστευω οτι και πολλοι αλλοι που λενε οτι εχουν φιλους ειναι σιγουροι 100% οτι αυτοι οι φιλοι θα τους σταθουν και οτι θα ειναι ειλικρινεις και πιστοι φιλοι για παντα στο πλευρο τους. Και εγω πιστευα πολυ στη φιλια οταν ημουν μικρη, μετα ομως καταλαβα οτι ισχυει σε πολλες περιπτωσεις το ρητο ''τα καλα και συμφεροντα''...

    ΑπάντησηΔιαγραφή